Ika,
jo se me ikej
por duhet ta beja.
Atëbotë,
ajri ishte ndotur me marri,
me pamundësi.
Mbi Bajrak,
me sy kur përshëndeta shtepinë,
s'isha vetëm!
Veç frymarrjes,
një mal kujtimesh mora
stampuar fort në ADN, në kry.
Ika,
jo se më ikej,
por më ecej.
Në këtë botë vrapuese, dot nuk rri
me adn-në time eci,
vrapojmë të dy...
No comments:
Post a Comment