Kur ika

Ika,

jo se me ikej

por duhet ta beja.

Atëbotë,

ajri ishte ndotur me marri,

me pamundësi.

Mbi Bajrak,

me sy kur përshëndeta shtepinë,

s'isha vetëm!

Veç frymarrjes,

një mal kujtimesh mora

stampuar fort në ADN, në kry.

Ika,

jo se më ikej,

por më ecej.

Në këtë botë vrapuese, dot nuk rri

me adn-në time eci,

vrapojmë të dy...